Πάλι θα του πει πως τον αγαπάει κι εκείνος γι' άλλη μία φορά θα τις τάξει κάθε αστέρι του ουρανού, που αγκαλιά θα κοιτάζουν. Ρομαντικό...
Θα την φιλήσει και θα της πει πως είναι η ζωή του. Ρομαντικό...
Θα χαϊδέψει τα χρυσαφένια του μαλλιά και θα του ψιθυρίσει τους στίχους από το αγαπημένο της τραγούδι. Ρομαντικό...
Θα ζωγραφίσει το αρχικό γράμμα, του ονόματος της στο χέρι του και θα την κάνει να νιώσει μοναδική. Ρομαντικό...
Και στο δικό της κολιέ, θα είναι σχεδιασμένο το αρχικό γράμμα, του δικού του ονόματος, που θα το περικυκλώνει μία κόκκινη καρδιά. Ρομαντικό...
Θα την κρατήσει στα χέρια του και θα της πει τα λόγια που εκείνη θέλει ν'ακούσει, καθώς θα υποκρίνεται πως τα πιστεύει. Ίσως ρομαντικό...
Θα φορούν τα ίδια ρούχα, για να μοιάζει ο ένας με τον άλλον και ως συνήθως εκείνη θα ακολουθήσει το στιλ του καλού της. Ρομαντικό κι αυτό...
Θα συνεχίσει να την αγαπά, μα θα θελήσει να μάθει, πως είναι ν' αγκαλιάζεις κι άλλα κορμιά.
Θ' αναρωτηθεί πως είναι μία διαφορετική αγάπη, εκτός από αυτή που μέχρι τώρα χωρίς ντροπή για τις πράξεις του, δέχεται. Αλλά πάντα η αγάπη του για εκείνη, θα είναι σταθερή. Ας πούμε ρομαντικό...
Τι γίνεται όμως με τον έρωτα;
Ναι, τον έρωτα. Ή μήπως έχει ξεχαστεί αυτή η λέξη πλέον;
Μιλώ για εκείνο το συναίσθημα, που σε κάνει να ξεχνάς κι τ' όνομα σου. Για το τρελό όνειρο που ζεις ενώ δεν κοιμάσαι.
Μιλώ για εκείνον τον πυρετό που σε καίει, κάθε φορά που αντικρίζεις τα μάτια του συντρόφου σου και για το ρίγος που περνά από μέσα σου, όταν σου κρατά το χέρι.
Μιλώ για εκείνη την τρέλα, που μετράς και το τελευταίο δευτερόλεπτο, μέχρι να 'ρθει η ώρα για να δεις το άλλο σου μισό.
Μιλώ για το κυνηγητό, γύρω από ένα δέντρο, όχι για να κερδίσεις και να καταφέρεις να φτάσεις τον άλλον, αλλά για να τον αιχμαλωτίσεις στα χέρια σου, σαν να μην υπάρχει αύριο, σαν να μην υπάρχει χθες, παρά μόνο το τώρα.
Μιλώ για εκείνο το ανεξήγητο φως στα μάτια σου, όταν όλα είναι σκοτεινά γύρω σου και για την ευτυχία που πλημμυρίζει την καρδιά σου, ακόμα και όταν τίποτα δεν πάει καλά.
Μιλώ για εκείνη την μανία σου, να λες κάθε μέρα "σ' αγαπάω" στον άνθρωπο σου, όχι από υποχρέωση, μόνο από ανάγκη.
Μιλώ για εκείνο το θράσος, που δεν σ' ενδιαφέρει το τι θ' ακούσεις από τον καθένα, αλλά εύχεσαι να μην σβήσει ποτέ το δυνατό αυτό συναίσθημα που νιώθεις.
Μιλώ για τον μυστικό έρωτα, που ό,τι πείτε και ό,τι κάνετε μαζί, θα μείνει μεταξύ σας, διότι θέλεις να μείνει αναλλοίωτη η αξία της στιγμής σας.
Μιλώ για το όνομα, το οποίο είναι χαραγμένο στην καρδιά σου κι όχι γι' αυτό που είναι ζωγραφισμένο στο χέρι σου.
Γιατί εγώ έμαθα να λατρεύω με την ψυχή μου κι όχι ν' αγαπάω με το μυαλό μου.
Γιατί αν κάποιος δεν σε αγαπά με όλο του το είναι, καλύτερα να μην το κάνει καθόλου.
Όχι δεν είναι αναισθησία, αυτό εγώ το ονομάζω έρωτα.
