Να πετάξουμε θέλω, να ανοίξουμε τα φτερά μας και να χαθούμε
από αυτόν τον κόσμο. Να απολαύσουμε από ψηλά καθετί όμορφο, που με δέος
θαυμάζουμε. Θέλω να γίνεις ο αέρας που θα εμπιστευτώ το πέταγμα μου και να γίνω
τα φτερά σου, τα οποία θα σε προστατεύουν δίχως να σου στερούν την ελευθερία
σου.
Θέλω να μοιάζει με ψέμα, μα να το ζω. Θέλω να
μοιραστούμε τα όνειρα μας καθώς θα ζούμε το ένα από αυτά, θέλω να ζωγραφίσουμε ενώ
θα αιωρούμαστε, θαρρείς πως το να ζωγραφίζω καρδιές στην άμμο, με κάνει παιδί. Λάθος, το
χαμόγελο σου, τα λόγια σου, τα μάτια σου, εσύ με κανείς παιδί, εσύ θα με κάνεις
πάντα παιδί.
Θέλω να σε κοιτώ, θέλω να χαμογελάω που σ’ έχω
συνοδοιπόρο, σ’ αυτό το ταξίδι που
χρόνια τώρα επιθυμούσα. Θέλω να ανταμώσουν τα βλέμματα μας και να κοιταχτούμε
με τόση λατρεία, σαν να κοιταζόμαστε για τελευταία φορά και να με αγκαλιάσεις
με πάθος, σαν να ‘ναι η πρώτη.
Θέλω καθώς θα πετάμε να μου λες ιστορίες, για άλλες
κουλτούρες, για τις διαφορετικές φιλοδοξίες των ανθρώπων και για την ιδεολογία
του καθενός, για όσα έχεις διαβάσει και έχουν μαγέψει τις πόρτες του μυαλού σου,
για όσα άγγιξαν την καρδιά σου και για όλα αυτά που σ’ έκαναν να είσαι ο εαυτός
σου.
Θέλω να γελάς γιατί με βλέπεις
χαρούμενη, αφού θα ξέρεις ήδη πως η δική μου ευτυχία υπάρχει μονάχα όταν
βρίσκομαι κοντά σου. Θέλω να είμαι αυτό το μικρό κοριτσάκι που αγάπησες, που
χαμογελά απλά και μόνον επειδή σε έχει στο πλάι της.
Θέλω να ακούσω όλα τα παραμύθια που έχουν γραφτεί στον
κόσμο, είτε μιλούν για τέρατα, είτε για πριγκίπισσες, είτε για μάγισσες και
ξωτικά. Εγώ θέλω να τα ξέρω όλα, γιατί στο τέλος θα σου μιλήσω για το δικό μας
παραμύθι, που δεν θα περιλαμβάνει δράκους που θα σε εμποδίζουν να φτάσεις σε
μένα, μα ούτε και καλές νεράιδες που θα με βοηθήσουν να σε βρω. Ξέρω μονάχα πως
θα συναντηθούμε στην αρχή και θα είμαστε μαζί στο τέλος.
Θέλω να μου μιλάς για παντοτινούς έρωτες και να μου
εξακριβώσεις πως ο δικός μας είναι μοναδικός. Να με κρατάς από το χέρι ό,τι κι
αν γίνει. Να πετάξουμε θέλω.
