Παίρνω ανάσα βαθιά και φυλακίζω μέσα μου όσο περισσότερο αέρα μπορώ. Μοιάζει τόσο ήρεμη η θάλασσα σήμερα, κι έτσι όπως ο κόκκινος ήλιος καθρεφτίζεται στα νερά της, κάνει την εικόνα στα μάτια μου να μοιάζει με ζωγραφιά.
Ένας ολόλευκος γλάρος πετάει πάνω από το μαγικό αυτό θέαμα, έχει ανοίξει διάπλατα τα φτερά του και φαίνεται να απολαμβάνει κάθε στιγμή. Πάντοτε αγαπούσα τους γλάρους, ίσως γιατί από παιδί τους παρομοίαζα με την ελευθερία.
Περπατώ και προσπαθώ να ακολουθήσω με τα βήματα μου το πέταγμα του.
Ύστερα εκείνος ακουμπά σ’ έναν βράχο, στέκεται ακίνητος, σαν να θέλει να απολαύσει τον κόσμο κι αυτός για λίγο από χαμηλά, όπως εγώ τον ζηλεύω που το κάνει από τόσο ψηλά. Σαν να συλλογιέται κι εκείνος. Σαν να προσεύχεται. Σαν κάτι να προσπαθεί να πει με δικές του λέξεις.
Ανοίγω κι εγώ τα χέρια μου και τα υψώνω στο Θεό.
Έπειτα τα κατεβάζω στην κοιλιά μου και προσπαθώ να σε νιώσω. Δένω τα χέρια γύρω από την μέση μου και σε κρατώ σφιχτά σαν να σ’ έχω ήδη στην αγκαλιά μου.
Χαμογελώ για να με αφουγκραστείς κι ονειρεύομαι πως σε κοιτώ στα μάτια.
Προσπαθώ ν’ ακούσω την φωνή σου να με φωνάζει μαμά. Προσπαθώ να φανταστώ το χέρι σου να κρατά το δικό μου και την στιγμή εκείνη να ανακαλύπτω αυτό που αποκαλούν παράδεισο.
Πλάθω εικόνες με εμένα κι εσένα.
Πόσο εύχομαι να μπορούσα να μαζέψω κάθε ευτυχία και να την κάνω χαμόγελο στα χείλη σου, να λάμπει πάντα το πρόσωπο σου από χαρά.
Να φυλακίσω κάθε πόνο μέσα στην καρδιά μου, για να μην γνωρίσεις κανέναν εσύ.
Να φτιάξω όλο τον πλανήτη από την αρχή, να εξαφανίσω την διχόνοια, την απάτη και να ‘ναι ο δρόμος της ζωής σου γεμάτος μαλακά σύννεφα να πατάς επάνω.
Πόσο ζητώ να μυρίσω το άρωμα σου, να νιώσω την μόνη αγκαλιά που θα με κάνει να γεννιέμαι ξανά από την αρχή κάθε φορά που θα με κρατάς.
Να ονειρευτώ θέλω μέσα από τα όνειρα σου, να γίνω ο άγγελος που θα σε φυλά σε κάθε δυσκολία και θα περπατά πάντα πλάι σου, σε όποιο βήμα κι αν αποφασίσεις να κάνεις.
Θέλω να σε κοιμίσω στα χέρια μου, να ξυπνήσω και το πρώτο πράγμα που θα αντικρίσω να είσαι εσύ.
Θέλω να σου πω όσα παραμύθια ξέρω και να μου δείξεις εσύ εκείνο που θα ζήσουμε μαζί. Εκείνο που όσα εμπόδια κι αν βρεθούν στον δρόμο μας θα τα ξεπερνάμε κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου.
-Πόση ευτυχία μπορεί να χωρέσει σε μια στιγμούλα, σε μία μόνο φράση...” Θα γίνεις μαμά”, τρεις μονάχα λέξεις που μπορούν ν’ αλλάξουν την ζωή σου, να την κάνουν να μοιάζει με ουράνιο τόξο, να την φωτίσουν με χρώματα μοναδικά.
Ό,τι κι αν έπλασες Θεέ μου, αυτό το πλάσμα που μεγαλώνει μέσα μου, δεν το συγκρίνω με τίποτα, όσο κι αν φωτίζουν την νύχτα τα αστέρια, όσο κι αν το φεγγάρι ομορφαίνει τον ουρανό, όσο κι αν η θάλασσα στολίζει τον κόσμο, όσο κι αν ο ήλιος ζεσταίνει τις καρδιές μας, για μένα το παιδί που σε λίγο καιρό θα κρατήσω στα χέρια μου, η καρδιά μου που θα αποκτήσει πρόσωπο, το μωρό μου, θα είναι το δώρο μου, ο λόγος της ύπαρξης μου στη γη, η ζωή μου...
- Αντίο γλάρε μου, όταν θα ανέβεις πάλι εκεί ψηλά, να πεις στο Θεό ευχαριστώ, το πιο μεγάλο ευχαριστώ, το πιο αληθινό απ' όλα.
