Δύο θάνατοι σε μιαν ημέρα. Εντυπωσιακότατο θα 'λεγα. Δεν μπορώ να έχω άλλη διάθεση, πλην της σαρκαστικής που ήδη διαθέτω.
Η αληθινή ευτυχία κι το χαμόγελο μου, έχουν αρκετά χρόνια αναπαυθεί. Φαίνεται ή δεν μου ήταν απαραίτητα ή με βαρέθηκαν. Ομολογώ πως τα χρησιμοποιούσα σε επιλεκτικές στιγμές, τόσο επιλεκτικές που καταντούσαν σπάνιες.
Δεν ξέρω αν μετανιώνω γι' αυτό, πλέον έχει γίνει συνήθεια. Άλλωστε εμείς οι άνθρωποι φροντίζουμε κι αγαπάμε τις συνήθειες μας μετά από καιρό, ακόμα κι αν στην αρχή μας φαίνονταν άχαρες.
Ναι, αυτό φταίει. Έμαθα ν' αγαπώ την συνήθεια μου και δέθηκα μ' αυτό το κομμάτι του εαυτού μου, το ψυχρό, που δεν μου προκαλεί κανένα συναίσθημα.
"Ποτέ κανένας άνθρωπος παιδί μου, δεν γεννιέται μόνο για να πονάει ή μόνο για να είναι ευτυχισμένος στη ζωή του", έλεγε ο παππούς μου όταν ήμουν ακόμη παιδί. Δεν εξέφρασα ποτέ μου την αντίθετη άποψη που είχα για το θέμα, πίστευα πως θα μεγαλώσω και θα πάψει το μυαλό μου να φέρνει αντιρρήσεις στα λεγόμενα του.
Ήμουν από τότε σίγουρη πως γεννήθηκα για να πονάω, κάτι μέσα μου, μου το ψιθύριζε πάντα. Οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα. Τους ευτυχισμένους και τους δυστυχισμένους.
Άλλοι ικανοποιούνται με την ζωή τους κι άλλοι όχι. Άλλοι γνωρίζουν τον πόνο με το πιο σκληρό του πρόσωπο κι άλλοι την ευτυχία.
Πόσο μεγάλη σημασία τελικά έχει η ζωή;
Χρόνια καταταγμένα στη σειρά, χρόνια που πρέπει να διανύσεις ένα προς ένα, μέχρι να φτάσεις στο γραφτό σου τέλος. Δεν έχεις δικαίωμα ν' αποφασίσεις πότε είναι αυτό, αλλά ούτε δικαίωμα ν' αλλάξεις την σειρά των πραγμάτων, να αποφύγεις να βιώσεις κάποιες καταστάσεις, να νιώσεις την στιγμή που θέλεις, για λίγο ελεύθερος.
Έτσι μένεις για πάντα σκλαβωμένος στην μοναξιά που σε κατακτά ακόμα κι όταν έχεις αγαπημένους σου ανθρώπους δίπλα σου. Το συναίσθημα δεν σε ρωτάει, απλά έρχεται και σε κάνει ότι θέλει. Μπορεί να σε στείλει ψηλά στα σύννεφα μα μπορεί και να σε ποδοπατήσει.
Γι αυτό λοιπόν δεν κοίταξα με καμιά ελπίδα το μέλλον, η πορεία μου είχε ήδη αρχίσει να χαράζεται. Δεν ήξερα αν έχει νόημα να προσπαθώ, μα το τόλμησα. Ακόμα κι αν δεν είχε αποτέλεσμα. Δεν ζήτησα τίποτα από την ζωή μου, αντιμετώπισα κάθε δυσκολία και οι χαρές μου αν και λιγότερες ήταν καλοδεχούμενες.
Κι είμαι ακόμα εδώ για να δω πόσο θ' αντέξω και που θα φτάσω, γιατί μπορεί η ζωή να είναι μικρή, μα είναι απρόβλεπτη.
